Προκειμένου να υποστηριχθεί ένα οδοντικό εμφύτευμα, είναι σημαντικό να υπάρχει αρκετή ποσότητα φυσικού οστού. Αν ο ασθενής δεν έχει αρκετό οστό, υπάρχουν ασφαλείς και αποτελεσματικοί τρόποι για να αντιμετωπιστεί αυτή η ανεπάρκεια, που αναπλάθουν το οστό και παρέχουν μια γερή βάση για τα οδοντικά εμφυτεύματα.
Η οστική ανεπάρκεια μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως είναι η απώλεια ενός δοντιού, η περιοδοντική νόσος, η ελαττωματική ανάπτυξη ενός δοντιού ή ένα τραύμα στο πρόσωπο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να σχετίζεται με προγενέστερες εξαγωγές δοντιών ή οδοντικές διαδικασίες, κατά τις οποίες δεν έγινε προσπάθεια να αποκατασταθεί το φυσικό οστό.
Παρακάτω παρατίθενται κάποιες από τις πιο κοινές τεχνικές οστικής ανάπλασης.
Μεταμόσχευση Οστού
Η οστική μεταμόσχευση είναι μια ασφαλής διαδικασία με υψηλά ποσοστά επιτυχίας, που καθιστά εφικτή την τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων, αντικαθιστώντας το οστό που λείπει ή ακόμη και “χτίζοντας” νέο οστό. Τα οστικά μοσχεύματα μπορεί να προέρχονται είτε από τον ίδιο τον ασθενή είτε από τράπεζα μοσχευμάτων. Συχνά, το νέο οστό μπορεί να προέρχεται από το ίδιο το στόμα του ασθενή.
Η μεταμόσχευση οστού ολοκληρώνεται συνήθως υπό κατάσταση τοπικής αναισθησίας (δηλαδή των περιοχών που θα εμπλακούν στην επέμβαση), κάποιες φορές σε συνδυασμό με ενδοφλέβια νάρκωση. Η ενδοφλέβια νάρκωση χαλαρώνει τον ασθενή και απομακρύνει τον φόβο και το άγχος του.
Συνήθως, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, συνταγογραφούνται αντιβιωτικά στον ασθενή, αναλγητικά φάρμακα εάν χρειάζονται και αντιβακτηριακό διάλυμα. Επίσης, του δίνονται οδηγίες να αποφύγει την κατανάλωση συγκεκριμένων φαγητών, καθώς και τη μάσηση με την περιοχή όπου τοποθετήθηκε το μόσχευμα. Κανονικά θα είναι ικανός να συνεχίσει απρόσκοπτα την καθημερινότητά του και να εργαστεί δίχως πρόβλημα, όσο το οστικό μόσχευμα ενσωματώνεται στο υπάρχον οστό.
Όταν το μόσχευμα έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του υπάρχοντος οστού, τοποθετούνται τα εμφυτεύματα. Η περίοδος ενσωμάτωσής τους ποικίλει, ανάλογα με το σημείο όπου βρίσκεται το μόσχευμα και την πυκνότητα του οστού.
Ανύψωση Ιγμορείου
Όταν τα πίσω δόντια στην άνω γνάθο έχουν απολεσθεί, η κοιλότητα του ιγμορείου (ιγμόρειο άντρο) μεγαλώνει, εξαιτίας της απώλειας οστικής μάζας. Η αποκατάσταση αυτών των δοντιών είναι από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις αποκατάστασης, καθώς ο ασθενής δεν έχει επαρκή ποσότητα φυσικού οστού σε αυτή την περιοχή, για να τοποθετηθούν τα εμφυτεύματα.
Η ανύψωση του ιγμορείου είναι μια χειρουργική διαδικασία που έχει ως στόχο να αυξήσει το ύψος του οστού στην άνω γνάθο. Περιλαμβάνει τη μεταμόσχευση επιπλέον οστικής μάζας, ώστε να υπάρχει αρκετή για να μπορέσει να στηρίξει ένα οδοντικό εμφύτευμα. Αυτή η διαδικασία δεν επηρεάζει την ομιλία ή τον τόνο της φωνής και δε δημιουργεί προβλήματα στο ιγμόρειο.
Έπειτα από μια χρονική περίοδο που ποικίλλει από 4 μέχρι 12 μήνες, η άνω γνάθος είναι έτοιμη για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Η ανύψωση του ιγμορείου διασφαλίζει ότι τα εμφυτεύματα θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και ότι τα νέα δόντια θα ταιριάζουν άψογα και θα λειτουργούν όπως τα φυσικά, υγιή δόντια.
Διεύρυνση Ακρολοφίας
Κάποιες φορές η γνάθος του ασθενή δεν είναι αρκετά ευρεία για να επιτρέψει την τοποθέτηση οδοντικού εμφυτεύματος. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να προστεθεί οστικό υλικό στη στενή ακρολοφία που βρίσκεται κατά μήκος της κορυφής της γνάθου. Το εμφύτευμα τοποθετείται μετά την ανάρρωση της ακρολοφίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τοποθέτησή του γίνεται αμέσως μετά τη διεύρυνση, ενώ σε άλλες απαιτούνται περίπου 4-12 μήνες.
Η διαδικασία χρησιμοποιείται επίσης για τη διόρθωση μιας μη φυσικής, αντιαισθητικής ή δύσκολης στο καθάρισμα οδοντοστοιχίας.
Η διεύρυνση της ακρολοφίας διασφαλίζει ότι τα νέα δόντια θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και ισχυρά θεμέλια.
